Suriye rejimi, orduya büyük önem veriyordu. Rejim “Hiçbir ses, savaş sesinden daha yüksek değildir” sloganını orduyu dizayn etmek, etkinliğini artırmak, ülke içindeki kontrolünü sürdürmek ve kendi ordusuna hizmet ettirmek için maddi ve insani bütün imkanlarını seferber etti. Batı’nın nüfuz ve jeo-siyasi kazanımlar elde etme yarışının ortasında rejim, kendisine ait bir yer inşa etme gücüne ve bütün çatışmalarda var olma arzusuna sahipti.

2011 yılındaki barışçıl protestolara karşı ordunun aşırı şiddet kullanması, orduya olan güveni sarstı. Bu güven, her sınıf ve mezhepten Suriyelilerin sıkıntı çektiği ordu içinde yaygın yolsuzluktan dolayı zaten sıkıntılıydı. Suriyeliler devrimde bu kurumu devirmek ve yerine mezhepçilikten ve siyasetten uzak, ulusal temellere dayalı bir kurum inşa etmek için uygun bir fırsat buldu.

Bu araştırma, bu kurumun yapısını, rejimin onu adapte etmek için kullandığı mekanizmaları, 2015’in sonlarında Rusya’nın doğrudan askeri müdahalesinden önce profesyonel, etik ve idari düzeylerdeki derin çöküşünün sonuçlarını incelemektedir. Araştırma ayrıca Rusya’nın askeri müdahalesi öncesi ve sonrasında rejimin yayınladığı af kararnamelerinin ardındaki mesajlara ışık tutmaktadır.

Rusya, rejim güçlerinin yeniden yapılanmasında başı çekti. Çünkü doğrudan sıkıntı yaşadığı düşük askeri verimlilik ve moralin farkına vardı. Rejim ordusunun askeri yapılanması içinde ve silahlanma düzeyinde Rus askeri uzmanlarının varlığı ve küresel bir rol arayışı bunun saiki oldu.

Rusya, mali veya eğitim açısından kaldıramayacağı engeller nedeniyle ordunun yeniden yapılanması konusunda ciddi zorluklarla karşılaştı. Bu durum, onu jeopolitik çıkarları ve amaçlarına hizmet etmesi için büyük askeri ve siyasi varlığını kullanmaya sevk etti.

Araştırma, rejim tarafından kontrol edilen askeri kurumun yapısına, dünyadaki herhangi bir askeri kurumu sahip olduğu bütün kriterlerin savaş nedeniyle kaybedilmesine ve Rusya’nın sadece siyasi amaçlar için bunu görünüşte korumadaki rolüne ışık tuttuğu önem arz etmektedir.